Voor u ligt het laatste nummer van deze jaargang. Het is tevens het
laatste nummer met mij als hoofdredacteur van dit tijdschrift. Na
vijf jaar hoofdredacteurschap stop ik en gun ik de redactie een
nieuwe hoofdredacteur en mijzelf ruimte voor nieuwe uitdagingen.
Wat is de zin en betekenis geweest van die vijf jaar, voor mij en
voor het blad? Voor mij ontegenzeggelijk het creatieve proces van
samen tot een resultaat komen waar je trots op bent. Het uitwisselen
van gedachten en ideeën. Het stellen van vragen en zoeken
naar betekenis. Het werken aan artikelen die stukje bij beetje beter
worden, tot het moment dat je voelt: wat hier staat is van betekenis.
Het is mijn hoop dat dit alles niet alleen van betekenis is geweest
voor mij, maar ook voor de mensen met wie ik gewerkt heb, voor
onze lezers en voor de begeleidingskunde. Het was altijd mijn uitdaging
om meer vragen te stellen dan antwoorden te geven. Om
los te maken wat vastzit. Om het te hebben over waar niemand
het over heeft. Waarom? Omdat dat leren is. En leren is nodig om
je als mens en als professional te kunnen blijven verhouden tot de
wereld en de mensen om je heen.
Dit nummer bevat een aantal artikelen die mij persoonlijk erg dierbaar
zijn. Frank Verborg schreef het hoofdartikel. Meermalen redigeerde
ik in de afgelopen jaren met veel plezier zijn werk. Zonder
dat we elkaar ooit spraken, ontstond er een betekenisvolle
relatie. Johanna Pruijs debuteert in dit nummer. Ze wilde graag iets
schrijven en samen werkten we aan haar eerste column ‘Just add
meaning’. Joris Brenninkmeijer vroegen we het laatste boek van
de door mij zeer bewonderde auteur Irvin Yalom te recenseren. De
bijdrage aan De Weg komt ditmaal van Loes Wouterson. Onze
wegen kruisten elkaar afgelopen jaar, toen ze mijn docent was bij
de opleiding ‘Acteren in het bedrijfsleven’. Van haar leerde ik: spelen
is betekenis geven. En ten slotte had ik, samen met acteermaatje
Peter van Dijk, voor dit nummer de eer om Marian Donner
te interviewen over de betekenis van de begeleidingskunde in deze
neoliberale wereld.
Mijn wens is dat deze en de andere artikelen uitnodigen tot een
kleine of misschien grotere zoektocht naar zin en betekenis. Wel
passend, zo aan het eind van het jaar, lijkt me. Rest mij nog om
afscheid van u te nemen. Dank voor het vertrouwen en ik hoop natuurlijk
dat u dit mooie blad blijft lezen!