Als supervisor weef ik de kern van kickboksen door mijn aanpak, puttend uit mijn diverse ervaringen als jongerenwerker in Amsterdam Oost, jeugdhulpverlener voor dak- en thuisloze jongeren in de gehele stad(Amsterdam) en als community builder. Mijn reis door deze verschillende rollen heeft mijn visie gevormd en me geleid naar een benadering waarbij ik vanaf de basis voorzieningen help creëren die aansluiten bij de behoeften van de diverse inwoners van Amsterdam.
In mijn supervisie is de kernvraag: "Wie ben je dieper dan het eerste beeld onthult?" Ik zoek naar de mens achter de professional en naar de persoon achter de hulpvraag of diagnose van de cliënt. Waar liggen onze blinde vlekken in onze benaderingen? Welke groepen bereiken we onvoldoende? En cruciaal: wat zijn onze successen in onze interacties met elkaar en met onze cliënten? Ik geloof sterk in het verzamelen, analyseren en uitwisselen van best practices, om zo continu te leren en te groeien.
Mijn uitgangspunten voor supervisie zijn:
• Eigen verantwoordelijkheid van de supervisant voor haar/zijn leerproces leren in vrijheid, gericht op de integratie van denken, voelen en handelen
• Je eigen beroepsuitoefening weten te plaatsen in je werkkader
• Duidelijkheid
• Ervaringsgericht werken
• Het aangaan van de dialoog.
Er wordt in de supervisie gewerkt aan de hand van ingebrachte praktijkervaringen. Dat wat je doet in de beroepspraktijk staat centraal. Daarnaast wordt er gewerkt met reflectieverslagen. Mijn bedoeling als supervisor is, dat ik de supervisant help zelf antwoorden te vinden op vragen, die de praktijk oproept. Er kunnen heel persoonlijke dingen besproken worden in de supervisie. Echter supervisie wordt nooit therapie. Je handelen als beroepskracht staat centraal in de supervisie en wat er besproken wordt, wordt altijd weer teruggevoerd naar jouw handelen als beroepsbeoefenaar. Gericht op het leren van adequaat werkgedrag