Met de toenemende populariteit van coaching als ontwikkelingsinterventie is het niet verwonderlijk dat er steeds meer behoefte aan is om de kwaliteit van coaching inzichtelijk te maken. Organisaties willen er bijvoorbeeld zeker van zijn dat investeren in coaching gerechtvaardigd is.

Flexibel, digitaal en ‘agile’ organiseren is het adagium van deze tijd. Wendbaarheid, actie en resultaat worden gevraagd. De digitaliserende, instrumentaliserende, hype- en belevingseconomie dwingt en verleidt ons dagelijks.

Geïnspireerd door het werk van schrijver Ramsey Nasr en de filmende gebroeders Taviani mijmert Kees Faber in zijn column over contact in deze woelige tijden. ‘Het lijkt wel of digitaal contact de nieuwe norm is: snel, doelgericht, goedkoop.’

Meer zicht op het eigen ‘levensscript’ draagt bij aan de verheldering van wie de supervisant wil zijn, als persoon in de beroepsuitoefening en in de context van het werk. Het is echter opvallend dat het levensscript nogal eens ontbreekt in reflectie- en werkverslagen van supervisanten.

Onlangs verscheen 'Wat werkt in coaching?', een samenvatting van onderzoek dat in coaching is gedaan. Een goed moment om Erik de Haan te interviewen over de kwaliteit van begeleidingskundige beroepen en de meetbaarheid daarvan.

Steeds meer sociaal-agogische opleidingen voegen ervaringskennis en ervaringsdeskundigheid toe aan het curriculum. Wat is de waarde van die ervaringskennis? Op welke wijze kan ervaringskennis voor professionele ontwikkeling benut worden?

In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn.

In dit essay bespreekt de auteur twee recente titels over teamwork: Goed teamwork. Hoe teams beter kunnen presteren en floreren van Karin Derksen (2021) en Executive teamcoaching in de praktijk.

Judith Dingemans en René Rombouts hebben onderzoek gedaan naar supervisieopleidingen in Nederland. N.a.v. dit onderzoek hebben zij een artikel geschreven voor iedereen die een supervisieopleiding zoekt en voor supervisoren die geïnteresseerd zijn in de uitgangspunten, visies en methoden van deze opleidingen.

'Het doseren van empathie is een secuur werkje', schreef Sander Donkers een poosje geleden in de volkskrant. Hij komt een rouwende kennis tegen, maat weet niet wie het is en waar het om gaat.

Empathie is een populair concept dat in meerdere contexten als de basis voor bevredigende tussenmenselijke relaties en verbinding wordt beschouwd.

‘Empathie is heel oud en we moeten het niet te complex maken’, aldus bioloog Frans de Waal in zijn column.

In dit artikel beschrijft de auteur coachend leiderschap, volgens hem een uitstekend kader voor zowel empathie als compassie. Hij beschrijft de ontwikkelingsweg naar dit inzicht en verduidelijkt beide begippen.

In dit artikel staat het begrip empathie centraal en beantwoorden de auteurs de vraag of empathie een ‘nice to have’ of een ‘must have’ is.

De auteurs gaan in gesprek met Ignaas Devisch, hoogleraar medische filosofie en ethiek aan de Universiteit van Gent en vooral bekend als auteur, bijvoorbeeld van Het empathisch teveel (2017).

In dit artikel beschrijft de auteur de ontwikkeling van empathische vaardigheden bij jonge kinderen.

Schaamte is een thema dat aandacht verdient, stelt de auteur. Schaamte raakt iets existentieels in ons, het is een faalervaring die onze identiteit tenietdoet.

In dit artikel beschrijft de auteur ‘empathic intervision’ als systemische methodologie om empathie in coaching en begeleiding te integreren.

In dit onderdeel van Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over wat hen maakte tot wie zij zijn. Via welke weg kwamen ze in het vak terecht?