Een grap is pas leuk als de timing goed is. Wie een auto bestuurt, vermijdt een botsing door op tijd te versnellen en af te remmen. Onze keuzes met betrekking tot timing en tempo maken dagelijks het verschil tussen slagen en falen, tussen succes of rampspoed. Dat geldt ook voor intervisie, coaching en organisatiebegeleiding. Soms komt een interventie net op het verkeerde moment, wil een begeleider te snel gaan of past de zorgvuldige fasering van het begeleidingstraject niet meer bij de 'life events' van degene die begeleid wordt. Kortom: een goede omgang met tijd is een cruciaal onderdeel van ons vak.

In dit artikel stellen de auteurs tijd aan je voor. Zij beginnen bij hoe tijd een rol speelt in je leven. Daarna plaatsen zij tijd in het perspectief van de geschiedenis.

In deze column vertelt de auteur over zijn ervaringen in een justitiële jeugdinstelling. ‘De jongere probeert iemand te worden, maar voelt zich aangesproken op wie hij was’, aldus de auteur.

In dit artikel besteedt de auteur aandacht aan het ‘niet-weten’ in begeleidingssituaties.

Het lastige aan tijd is dat ze moeilijk te vangen is in taal. Om tot die taal te komen, kan muziek helpen.

Aan het woord komt dit keer Marli Huijer, emeritus hoogleraar publieksfilosofie aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam.

Hoe kan de begeleidingskundige bijdragen aan veranderingen, terwijl hij of zij daar zelf ook deel van uitmaakt? In dit artikel zet de auteur uiteen dat de begrippen sfeer en sfeerovergang gezien kunnen worden als kernconcepten bij de beantwoording van deze vraag.

In dit onderdeel van de rubriek Ontmoeting vertellen begeleidingskundigen over een dag uit hun professionele leven vanuit de werkplek.

Het helpende gesprek waar wij begeleiders graag onze tijd aan besteden, kent talloze interessante elementen waarin tijd een rol speelt

Bespreking van Leven in tijden van versnelling. Een pleidooi voor resonantie (2016) van Hartmut Rosa.

In deze bijdrage bespreekt de auteur hoe zelfbevestiging en heroriëntatie tot stand kunnen komen via narratieve interventies. Dit doet zij aan de hand van de narrativiteitstheorie van Paul Ricoeur, die stelt dat zelfinzicht en zelfbekrachtiging via de omweg van het verhaal en de ander bemiddeld dienen te worden.

Wat is tragiek in deze tijd? En wat betekent dit voor begeleidingskundigen? Het thema voor dit nummer stelden wij zomer vorig jaar al vast.

In dit artikel schetsen de auteurs een begeleidingskundig traject binnen een penitentiaire inrichting, naar aanleiding van een vraag om advies over de koersbepaling.

‘Nu ons hedendaagse optimistische geloof in de maakbaarheid van ons persoonlijke en collectieve bestaan steeds meer erodeert, neemt de actualiteit van de tragedie toe’, aldus Ronald Wolbink in zijn column.

Het taalspel van de begeleidingskunde sluit aan bij iets dat veel breder leeft in de samenleving en in het denken over organisaties.

De redactie sprak met Paul Frissen, decaan en bestuursvoorzitter van de Nederlandse School voor Openbaar bestuur te Den Haag en hoogleraar bestuurskunde aan de Tilburg University.

Hoe kunnen we jonge artsen in intervisie en (groeps)supervisie leren omgaan met tragiek?

Werken met een gezonde vorm van zelfonthulling leidt in de optiek van de auteur tot werkelijke verbinding met de cliënt en biedt kansen voor autonomieontwikkeling.

In dit artikel zet de auteur uiteen hoe weemoed een plek kan krijgen binnen verandertrajecten.